I. Lit.
1. In gen., that serves for defence or protection (not in Cic. or Cæs.): “praesidiarii milites,” garrison soldiers, Liv. 29, 8; cf.: “dicti praesidiarii milites ante alios collocati qui erant, aut in alio loco praepositi, Fest. S. V. SVBSIDIVM, p. 306 Müll.: classis,” Ascon. ad Cic. Verr. 2, 1, 34, § 86.—
2. In partic., of or belonging to the governor of a province, gubernatorial (post-class.): “togam praesidiariam accepit (al. praesidariam),” Spart. Sev. 1.—
B. Subst.: praesĭdĭārĭum , ii, n., a garrison, Not. Tir. p. 56.—
II. Transf.: “praesidarii malleoli,” kept as a reserve in case the wine should fail, Col. 4, 15, 1: “palmes, i. q. resex,” id. 4, 21, 3.